Dodge journey

[Jocar]

Dodge Journey 2.0 CRD

Ambitious American firm claims to serve up S-Max versatility at a bargain price.

[Jocar]

Rating:

FIRST OPINION
Dodge has really taken care with the interior of the Journey. It’s put a lot of thought into including every feature motorists with children might need. The cabin is as smart a set-up as we’ve seen anywhere, and the US marque should be applauded for that. But it seems there was precious little cash left for honing the engineering. Dynamically, the car isn’t up to class standards, so choosing one means making a compromise.

Complete rijtest: [www.autoexpress.co.uk]
Bron: [www.autoexpress.co.uk]

[Jocar]

Dodge Journey

13 juni 2008 · Tekst Albert-Jan Cornelissen

De Dodge Journey moet voor elkaar zien te boksen wat zijn merkgenoten tot op heden niet echt lukte: Europeanen warm zien te krijgen voor de typisch Amerikaanse modellen van het merk. Kan de Journey een brug slaan naar het Europese verwachtingspatroon?

Met veel bombarie betrad Dodge in 2006 de Europese markt. Het brutale broertje van Chrysler wilde met wild vormgegeven en scherp geprijsde modellen onze harten gaan veroveren. Maar dat viel nog lang niet mee: in veel opzichten voldeden de auto’s van het merk met de ram in het logo niet aan onze verwachtingen. Een matig rijgedrag en ontzettend goedkoop aandoende interieurs stonden het grote succes voor de Caliber, Avenger en Nitro in de weg. De Journey gaat een nieuwe poging wagen om in Europa voet aan de grond te krijgen. De verwachtingen zijn hooggespannen: de importeur wil er komend jaar 1.500 gaan slijten en daarmee zou het ’t bestverkochte model van het merk zijn.

Crossover
Maak niet de fout om de Journey een MPV te noemen: het is een heuse crossover. De auto moet volgens Dodge ‘MPV-eigenschappen combineren met die van een personenauto’. Qua uiterlijk is het in ieder geval geen suffe gezinsbus. Met zijn dikke neus en grote 19-inchwielen heeft hij eerder wat weg van een SUV. De Journey richt zijn pijlen op jonge huisvaders en mensen waar de kinderen juist net het huis uitzijn. In het eerste geval moet de hatchback de deur uit omdat er meer ruimte nodig is, in het tweede mag het juist wel een maatje kleiner en kan de Espace of Sharan de deur uit.
Met de looks van de Journey zit het wel snor, je hebt een originele en stoer gelijnde auto op de stoep staan. Maar hoe zit het met de innerlijke waarden? Welnu, de Journey zet ten opzichte van concurrenten als de Mazda 5 en Opel Zafira geen nieuwe maatstaven, maar het is wel degelijk een praktische auto met een slim in elkaar stekend interieur. Standaard wordt hij als vijfzitter geleverd, waarbij je de achterbank kunt verschuiven en de leuning daarvan kunt kantelen. Ook zitten er stoelverhogers in de bank voor kleine kinderen en is hij wat hoger geplaatst. In combinatie met een relatief lage daklijn zorgt dat ervoor dat de koters goed naar buiten kunnen kijken. Tel daarbij de neerklapbare voorstoelleuning en de opbergvakken onder de vloer op en we kunnen stellen dat het met de multifunctionele kwaliteiten van de Dodge wel snor zit. Bovendien is optioneel een derde zitrij leverbaar die zich in een handomdraai laat omklappen, waarmee je een keurig vlakke laadvloer krijg. Verwacht er qua ruimte echter niet teveel van: dankzij de naar voren schuivende achterbank kun je weliswaar redelijk goed instappen, maar de stoeltjes zelf zijn uitsluitend geschikt voor kinderen. Voor de rest doet het Journey-interieur echter ruim en luchtig aan. Optionele zaken als een dvd-systeem voor de achterpassagiers en de ‘MyGIG’-geluidsinstallatie met 20 GB grote harde schijf zorgen voor het entertainment aan boord.





Knetterhard
In andere opzichten worden we wat minder blij van het Journey-interieur. Hoewel het er qua materiaalgebruik en afwerking beter vanaf komt dan bij eerdere Dodges, voldoet het nog altijd niet aan de Europese standaard. De middenconsole is weliswaar afgewerkt met hoogwaardige plastics die prettig aanvoelen, maar alles daaromheen is knetterhard en doet erg goedkoop aan. Rond de overkapping van het navigatiescherm tellen we vijf verschillende kunststoffen, wat niet bijdraagt aan een hoogwaardige indruk. Nog zoiets: de deurpanelen zijn afgewerkt met stuitend goedkoop spul, het bescheiden chromen stripje dat erop zit detoneert bijna. Toch ziet het er allemaal wel leuk vormgegeven uit, hoewel niet altijd even ergonomisch. De ovaalvormige meters hebben een geinige groene verlichting, maar doen door de mijlenindicatie erg druk aan en zijn slecht afleesbaar. Als je het stuur in een wat hogere stand zet, kun je de bovenste helft van de toerenteller niet meer aflezen. Het zicht rondom wordt verstoord door de bovengemiddeld dikke raamstijlen en de uit de kluiten gewassen hoofdsteunen achter. Qua ergonomie valt er dus best wat te mopperen.
Het zitmeubilair voldoet in dat opzicht evenmin. Sterker nog, de voorstoelen zijn zo’n beetje de meest vormeloze waar we ooit op hebben gezeten. Door het totale gebrek aan zijdelingse steun en het gladde leer glij je in bochten flink heen en weer. Ook ontbreekt het aan steun in de rug, al na een uurtje begin je te verzitten.

Geen bochtenridder
Met het overhellen van de koets zelf valt het trouwens alleszins mee. Voor een 1.800 kilo wegende zevenzitter worden de carrosseriebewegingen in bochten keurig onder controle gehouden. De Journey deelt zijn onderstel met de Chrysler Sebring en Dodge Avenger, auto’s die ons nu niet bepaald zijn bijgebleven als hoogvliegers op dynamisch vlak. In zijn klasse voldoet de Journey echter best, al is hij ondanks zijn sportieve uiterlijk mijlenver verwijderd van de rijeigenschappen die auto’s als de eerdergenoemde Mazda5 en Ford S-Max bieden. Vooral de stuurinrichting neemt eventuele sportieve pretenties snel weg: hij doet erg doods en kunstmatig aan, hoewel hij wel redelijk direct reageert.
Een bochtenridder is de Dodge dus niet echt, maar hij rijdt wel comfortabel. Ondanks het 19-inch lichtmetaal waarvan de door ons gereden R/T-uitvoering was voorzien, worden kuilen en hobbels keurig weggewerkt, bovendien blijft windgeruis mooi op de achtergrond.
De Journey wordt leverbaar met een 2,4-liter benzinemotor die 170 pk levert en een 2,7-liter V6 die goed is voor 185 pk, maar de belangrijkste motor voor Nederland is de tweeliter CRD waarmee wij reden. Deze door Volkswagen aangeleverde motor mobiliseert 140 pk, wat voor de 1.800 kg wegende Journey geen overdaad is. Hij moet soms aardig aan de bak om de Dodge in beweging te krijgen en produceert daarbij een zware dieselbrom die onacceptabel is. Je krijgt soms het gevoel met een tractor op pad te zijn.
Dit is dan ook nog de oude pompverstuiver-diesel en niet de modernere commonrail die VW tegenwoordig zelf monteert. Hopelijk stappen de Amerikanen ook snel over op die motor en bestellen ze gelijk de 170 pk-variant, die weet waarschijnlijk beter raad met de Journey. De 2.0 CRD wordt naast een handgeschakelde zesbak geleverd met een transmissie met dubbele koppeling, een first voor de Amerikanen. Je zou verwachten dat het hier gaat om VW’s DSG-bak, maar dat is niet het geval: de zesbak stamt van Getrag, die deze ook aan onder meer Ford en Volvo levert.

Schappelijk geprijsd
We kunnen concluderen dat de Journey wat rijeigenschappen en interieurflexibiliteit betreft niet boven het maaiveld uitsteekt. Ook de afwerking is weliswaar beter dan bij andere Dodges, maar de Europese concurrentie doet het hier nog altijd beter. Nee, waar deze Journey het van moet hebben, zijn z’n stoere uiterlijk en z’n originaliteit. Dit is geen auto die bij bosjes in de gemiddelde woonwijk staat en dat is ook wat waard. Daarvoor moet je op andere vlakken kleine concessies doen. Dodge zal in Europa absoluut een nichespeler blijven, maar als je je wilt onderscheiden van de rest is dat nu juist een aantrekkelijk gegeven. Bovendien is de Journey schappelijk geprijsd: voor E 26.800 mag de 2.4 SE mee naar huis, en vindt daar bij de concurrentie maar eens een 170 pk sterke MPV voor. De overige prijzen zullen voor de marktintroductie op 14 juni bekend worden gemaakt.

[dédé]

mooi an design en al at je wil maar ik vrees weer voor de afwerking

[Gast]

De neus heeft wat weg van de vorige versie van de chrysler voyager.

Ziet er goed uit.

[Bralo20]

mooi an design en al at je wil maar ik vrees weer voor de afwerking

Het dashboard is al iets knapper dan bij de Caliber, Avenger en Nitro maar net als bij de voorgaande uit harde kunststof gemaakt... Degelijk zal het wel zijn maar helaas is de tijd van de harde kunststoffen hier al een jaar of 20 voorbij...

Dodge zou beter op hun Caliber en deze Journey ook 4x4 aanbieden... En xenon's want dat kennen ze daar blijkbaar nog altijd niet

[Jocar]

SUV-Van-Euro-Mix im Test

Der neue Dodge Journey soll das superflexible Familiending sein

[Jocar]

[Jocar]

Rating:

Der Dodge Journey macht den Verlust des Chrysler Voyager mehr als wett: Sein großer und extrem flexibler Innenraum ist perfekt für Familien oder Leute mit sperrigem Sport-Equipment. Bei europäischem Fahrverhalten sticht der Wagen wegen seines amerikanischen Designs aus der Masse der Vans locker heraus.

Der laute und nicht übermäßig spritzige Motor kommt mit dem Wagen zurecht, auch nach langer Fahrt nervt er kaum. Damit ist der Dodge Journey kein wilder Mix, sondern ein gelungener, klar strukturierter Wagen – und das zu einem auffallend gutem Preis.

Complete rijimpressie: [www.auto-news.de]
30 pics: [www.auto-news.de]

[Jocar]

[Jocar]

Rijtest: [www.autoreview.ru]

[Jocar]

Bron: [www.autovandaag.nl]